Mechnica (województwo opolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mechnica
wieś
Ilustracja
Kościół pw. św. Jakuba
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

kędzierzyńsko-kozielski

Gmina

Reńska Wieś

Liczba ludności (2022)

770[2]

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

47-214[3]

Tablice rejestracyjne

OK

SIMC

0502842

Położenie na mapie gminy Reńska Wieś
Mapa konturowa gminy Reńska Wieś, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Mechnica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Mechnica”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Mechnica”
Położenie na mapie powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego
Mapa konturowa powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Mechnica”
Ziemia50°23′57″N 18°03′49″E/50,399167 18,063611[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Mechnica (dodatkowa nazwa w j. niem. Mechnitz[4]) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kędzierzyńsko-kozielskim, w gminie Reńska Wieś.

W latach 1954–1968 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mechnica, po jej zniesieniu w gromadzie Większyce. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Przez miejscowość przepływa niewielka rzeka Stradunia, dopływ Odry.

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Mechnica[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0998317 Brodek przysiółek
0998323 Kolonia Mechnica przysiółek

Historia[edytuj | edytuj kod]

25 marca 1243 w łacińskim dokumencie Mieszka II Otyłego wydanym w Mechnicy miejscowość wymieniona jest jako wieś pod nazwą villa Mechniz[7]. Należała do majątku Winklerów. Potem właścicielem był Nass, zaś jego następcą był Józef Malczko.

W 1805 przebudowano kościół. W 1855 dobudowano do kościoła wieżę.

W 1961 we wsi było 59 posesji i 71 domów mieszkalnych, we wsi był kościół, szkoła z jednym nauczycielem oraz młyn wodny.

Od czasów parcelacji za Józefa Malczka wieś składała się z 105 posesji, 19 zagród chłopskich, karczmy dziedzicznej, 11 zagrodników, 16 chałupników wygonowych i 58 chałupników, którzy gospodarowali na: 2212 morgach roli ornej, 350 łąk, i 867 pastwisk, co dawało razem powierzchnię 3429 mórg. We wsi byli także dwaj kupcy oraz dwaj kowale.

W 1886 wieś miała 143 domy mieszkalne.

Podczas plebiscytu w 1921 roku 506 osób głosowało za Niemcami, a 186 za Polską[8]. W 1925 do wsi należało 170 budynków mieszkalnych, a do majątku - 3 budynki zamieszkane, w których gospodarzyły 3 rodziny. Podczas spisu powszechnego 165 osób podało język niemiecki, 173 język polski za ojczysty. 713 osób posługiwało się obydwoma językami.

W 1933 na terenie wsi znajdowały się 182 gospodarstwa.

W czerwcu 1945 grupa bandytów z Armii Czerwonej porwała ze wsi trzynaście młodych dziewcząt celem zgwałcenia. Potem pojawiali się tam jeszcze kilkakrotnie żądając nowych kobiet. W końcu mieszkańcy wykupili się znaczną ilością alkoholu[9].

Mieszkańcy[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość zamieszkiwana jest przez mniejszość niemiecką oraz Ślązaków. Mieszkańcy wsi posługują się gwarą prudnicką, będącą odmianą dialektu śląskiego. Należą do podgrupy gwarowej nazywanej Buchciołrzy[10].

Liczba mieszkańców wsi[edytuj | edytuj kod]

Liczba mieszkańców w wybranych latach
Rok 1831 1855 1880 1925 1933 1939 1945 1947 1960
Liczba mieszkańców 453 701 1011 1951 1955 1106 808 857 876

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[11]:

  • kościół par. pw. św. Jakuba, 1794 r.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

12 lipca 2010, w ramach organizowanego w Prudniku VI Europejskiego Tygodnia Turystyki Rowerowej, w którym wzięli udział rowerzyści z całej Europy, przez Mechnicę prowadziła trasa „Szlakiem Pielgrzyma”[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 78813
  2. ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 771 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  5. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. ↑ GUS. Rejestr TERYT
  7. ↑ Franciszek Kulczycki, „Monumenta mediiaevi historica res gestas Poloniae illustrantia”, Tomus IX, Cracoviae, 1886, str. XXXVIII.
  8. ↑ Wyniki z powiatu kozielskiego. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].
  9. ↑ Dariusz Kaliński, Czerwona zaraza. Jak naprawdę wyglądało wyzwolenie Polski?, Znak, 2017, s.111, ISBN 978-83-240-4194-7
  10. ↑ Renata Larysz. Fonetyczne i leksykalne cechy dialektu głogóweckiego. „Ziemia Prudnicka”, s. 144, 2007. Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”. 
  11. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. opolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 35. [dostęp 2012-12-03].
  12. ↑ Trasy rowerowe VI ETTR w Prudniku, „Tygodnik Prudnicki”, Andrzej Dereń – redaktor naczelny, 27 (1019), Prudnik: Spółka Wydawnicza „Aneks”, 7 lipca 2010, s. 20–21, ISSN 1231-904X.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Gmina Reńska Wieś
Wsie
Integralne
części wsi
Była cz. wsi

Herb gminy Reńska Wieś

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mechnica_(województwo_opolskie)&oldid=72688044”